برنج یکی از غلات مهم در برنامه غذایی است. می‌توان گفت بیش از نصف جمعیت جهان روزانه حداقل یک وعده غذایی برنج را مصرف می‌کنند. به همین دلیل طیف گسترده‌ای از انواع برنج‌ها وجود دارد. تخمین زده می‌شود که حدود بیش از ده‌ها هزار نوع برنج در دنیا وجود دارد که شناخت نوع آن‌ها برای خرید بسیار مهم است. اما همه‌ی برنج‌ها در دسته بندی کلی‌تری به دو دسته تقسیم می‌شوند. یکی در دسته ی جاپونیکا و دسته دیگر ایندیکا. در ادامه با نام برنج‌های ایرانی و خارجی آشنا می‌شویم و به بررسی تفاوت این دو نوع برنج می‌پردازیم.

انواع برنج ایرانی

برنج ایرانی یکی از مهم ترین گزینه‌ها در وعده غذایی است و اکثر ایرانی‌ها در روز حداقل یه وعده برنج می‌خورند. بنابراین شناخت نوع برنجی که آن را تهیه می کنید، بسیار مهم است.

در ایران به علت گستردگی سرزمین و حاصلخیزی خاک به خصوص در مناطق شمالی گونه های بسیار زیادی برنج کشت می‌شود که می‌توان آن ها را در چهار دسته اصلی تقسیم بندی نمود. طارم، صدری، گرد و پرمحصول.

در جدول زیر برنج هایی که در این چهار دسته قرار می گیرند را خواهیم گفت.

تعداد برنج‌های ایرانی که بالا نام برده شد، کار را برای تشخیص کیفیت و درصد خلوص برنج در حالت خام بسیار سخت می‌کند و این کار نیاز به کارشناس برنج که سال‌ها در این عرصه تجربه کسب کرده است دارد.

انواع برنج خارجی

علاوه بر اینکه انواع زیادی برنج در کشور کشت می‌شود. اما با توجه به میزان مصرف و افزایش جمعیت کشور، باید برای تامین نیاز برنج کشور از سایر کشورهایی که دارای کشت برنج هستند، برنج وارد کنند. برنج هایی که وارد کشور می‌شوند را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد. 

تفاوت های بین برنج ایرانی و برنج خارجی:

• در نگاه کلی برنج ایرانی به مراتب با کیفیت‌تر و خوش خوراک‌تر و خوشبوتر از برنج خارجی است. اما این کیفیت بهتر بهایی نیز دارد و آن هزینه‌ی نسبتا زیاد برنج ایرانی نسبت به برنج خارجی است.
•  از گذشته ی دور برنج ایرانی به خوش طعم و خوش عطر بودن مشهور است. اما برخلاف برنج خارجی به عنوان مثال برنج هندی به اندازه آن‌ها قد نمی‌کشد و پختن آن نیاز به مهارت و تجربه بالایی دارد، که اصولا کسانی که تجربه کمتری در آشپزی دارند، ترجیح می‌دهند که برنج خارجی مخصوصا هندی و پاکستانی بیشتر قد می‌کشد و خوش قد و بالاتر به نظر می‌رسد.
•  ارزش غذایی برنج ایرانی بسیار بیشتر از برنج خارجی است. اما برنج‌های خارجی اکثراً به صورت قالبی تهیه می‌شوند. قالبی به این معنی است که برنج‌های درجه دوم و سوم را خرد می‌کنند و به صورت آرد در می آورند و دوباره آن را درون قالب‌های منظم و یک اندازه قرار می‌دهند. به این دلیل است که برنج خارجی ظاهرا زیباتر به نظر می‌رسد. گاها دیده می‌شود که زمین‌های برنج در خارج از کشور با آب فاضلاب آبیاری می‌شوند که باعث می‌شود برنجی حاوی مواد شیمیایی نظیر آرسنیک و سیانید باشد که بسیار برای سلامت مضر است. (مطالعه بیشتر)
•  در مورد تفاوت زمان نگهداری برنج ایرانی و خارجی می‌توان گفت که برنج خارجی را می‌توان زمان طولانی‌تری نسبت به برنج ایرانی نگه داشت. یکی از دلایل این زمان طولانی مواد نگهدارنده برای جلوگیری از شپش زدن که در آن استفاده می‌شود. اما با توجه به این شرایط استفاده از این مواد و همچنین قیمت پایین برنج خارجی، استقبال از آن بیشتر است.
•  یکی دیگر از تفاوت‌های برنج ایرانی و برنج خارجی، نوع پخت آن‌ها است. پختن برنج خارجی به مراتب ساده‌تر از برنج ایرانی است و می‌توان آن را در هر اندازه و مقداری بدون اینکه برنج شفته شود، پخت. اما پختن برنج ایرانی نیاز به مهارت و تجربه بسیار زیادتری نسبت به برنج خارجی نیاز دارد. در ضمن برنج ایرانی با توجه به طعم و عطر بهتری که دارد، توصیه می شود که به صورت کته ای پخته شود. اما برنج خارجی با توجه به افزایش قدی که دارد بهتر است به صورت آبکش پخته شود.